«”Ομφαλός” τού Σύμπαντος – Αναρωτιούνται τα κουάρκ»… Από τη Θεοδώρα Δέδε

Ξέρετε πόσο απέχει ο ουρανός,

δίπλα μου όταν Στέκει;…

Δυο μέτρα φτερούγισμα η απόσταση…

Και πόσο θεραπευτικά αλμυρό τον φτιάχνει…

Σαν ουράνια θάλασσα…

Τον αλατίζει,

όταν απορροφά τα πικρά,

αν και ανακουφιστικά, δάκρυά μας…

…Εσωκλείει εντός τους,

σαν σε…σταγονίσιο φάκελο,

– που φαίνεται να προορίζεται για άγνωστο, συμπαντικό παραλήπτη, 

στην πραγματικότητα αποστολέας και παραλήπτης ταυτίζονται,

όταν αυτός ο, εν αγνοία του, ταυτόσημος, αγαπήσει ό,τι τον πόνεσε 

και πλυθεί από την ίδια του τη  νεροποντή…-

όχι τον πόνο, αλλά την εσώτερη υπερπροσπάθεια του όντος

να συναντηθεί με την ασίγαστη θεία δύναμή του,

όταν του ξεδιπλώνεται όλη η κλίμακα των δεινών…

Είναι, ακριβώς τότε, που αναγνωρίζει τις, εκ των έσω, πηγάζουσες…κβαντικές δυνάμεις,

που οδήγησαν την υγροποιημένη του υπερπροσπάθεια στον ουρανό…

Κι έτσι γεμίζει το Σύμπαν με υγρά μαξιλάρια – σύννεφα:

τα δάκρυά του…

Που του επιστρέφονται, πλυμένα, εξαγνισμένα,

από την Απέραντη Θεία Χάρη,

γεμάτα σκέψη, πληροφορία, συνείδηση, συμμετρία, τάξη…

Και … κουάρκ…

…Που αναρωτιούνται κι αυτά τα ίδια,

πόσο αμέγεθες στον μικρόκοσμο και τη μακροκοινωνία είναι το Ον,

που όλα τα αποκαθαίρει…

Με κάτι τόσο απλό -μέσα στην άρρητη πολυπλοκοσυνθετότητά του:

τη βροχή…

Εκ των έσω

και εκ των άνω…

Πόσο τυχεροί, που έτσι το Θέλει…

Μαζεύει, ξανά, τα σύννεφα όλου του στερεώματος,

στο μαξιλάρι,

για να  ελαφρώσει τη βαρύτητα των εφιαλτών και των προαισθήσεων…

Να μη φοβάσαι τα υπνοβάθη…

Και να μην τρομάζεις,

όταν όνειρα θέλουν να βρίσκεσαι,

στις αυλές εγκαταλελειμμένων σπιτιών,

με τον αέρα να στροβιλίζει τα πάντα, γύρω,

και η δίνη του, ανατριχιαστικά απόκοσμο χωνί,

μέσα απ’ το οποίο ακούγονται, σαν από άπατο πηγάδι,

στοιχειωμένοι, όλοι οι πρότεροι ήχοι και οι φωνές, που είχαν περάσει από ‘κει…

Και μετά, λες,

”Ομφαλός” των γήινων όντων … Ο Ανθρωπος…

Ε και;;;…

”Ομφαλός” τού Σύμπαντος;;;…

Ψάξε, ψάξε σωματίδια σε επιταχυντές, 

 όλο και πιο κοντά στα…ψίχουλα του ΄Απιαστου Ανώτατου,

 του ΄Υψιστου -θες, δεν θες- θα βρεθείς…